در تاریخ روابط بین‌الملل بازدارندگی به‌عنوان یکی از مهم‌ترین نظام‌های مدیریت نظم و حفظ امنیت مطرح بوده است. کشورها همواره به دنبال امنیت در حوزه‌های راهبردی خود هستند، بازدارندگی ازجمله موضوعاتی علمی است که در کنار جنگ به‌عنوان موضوع مطالعات راهبردی مطرح می‌باشد و شامل مجموعه‌ای از اصول اساسی، قواعد، نظریه‌ها، اندیشه‌ها، زیربنای فکری و اصول بنیادی مورد قبول و حمایت ملی است که توسط رهبران نظامی سیاسی کشور و با توجه به دکترین امنیت ملی و اندیشه نظامی حاکم بیان می‌شود. در این راستا موضوعی که اهمیت می‌یابد تفکر دربارة مدل بازدارندگی جمهوری اسلامی ایران است. با توجه به تهدیدات ایران و حضور نظامی آمریکا، این پرسش قابل‌طرح است که ایران با به‌کارگیری چه نوع الگوی امنیتی در جهت تأمین امنیت خود در حوزه راهبردی خلیج‌فارس و چگونه می‌تواند از بروز جنگ که سبب‌ساز تحمیل هزینه‌های زیادی است، جلوگیری به عمل آورد؟ این پژوهش با شیوه توصیفی- تحلیلی در جهت پاسخ به مفروض پژوهش مبنی بر اینکه جمهوری اسلامی ایران با استفاده از عناصر بازدارندگی نظیر گسترش قدرت منطقه‌ای و تقویت فنّاوری موشکی خود می‌تواند از خطرات احتمالی جنگ جلوگیری کند، به بررسی چگونگی بازدارندگی در راستای تأمین امنیت جمهوری اسلامی ایران در خلیج‌فارس پرداخته است.
اطهری, سید حسین, پاک زاد, زهرا, & پاک‌زاد, فاطمه. (1402). بازدارندگی منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران در برابر تهدیدات امنیتی. فصلنامه نظریه پردازی, 2(3), 49-72.
MLA
سید حسین اطهری; زهرا پاک زاد; فاطمه پاک‌زاد. "بازدارندگی منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران در برابر تهدیدات امنیتی". فصلنامه نظریه پردازی, 2, 3, 1402, 49-72.
HARVARD
اطهری, سید حسین, پاک زاد, زهرا, پاک‌زاد, فاطمه. (1402). 'بازدارندگی منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران در برابر تهدیدات امنیتی', فصلنامه نظریه پردازی, 2(3), pp. 49-72.
VANCOUVER
اطهری, سید حسین, پاک زاد, زهرا, پاک‌زاد, فاطمه. بازدارندگی منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران در برابر تهدیدات امنیتی. فصلنامه نظریه پردازی, 1402; 2(3): 49-72.
)